Exposé
Dit is de informatie die je geeft voordat het eigenlijke verhaal begint.
Het verhaal over de Zwarte Fruinen gaat deels over een gebeurtenis uit de Scandinavische mythologie. Nadat deze gebeurtenis is verteld zal het verhaal over gaan op de legende van het Markies hondje en de Hollandse Smoushond.
Motorisch moment
Dit is het start van het verhaal.
Eeuwen geleden waren de Noorse goden Wodan en Freya een gelukkig stel. Wodan was de oppergod en Freya was de godin van de liefde en vruchtbaarheid. Echter verliet Wodan om onbekende redenen zijn geliefde. Freya was ontroostbaar en ze wilde weg uit het rijk van de goden.
Ontwikkelingen
Er volgt een reeks ontwikkelingen die uiteindelijk naar de climax leiden.
En daarom besloot ze op een dag met de regenboogtrap naar de aarde te gaan. Onderaan deze trap stond een jongeman op haar te wachten. Freya kende deze jongeman niet, maar wat zag hij er leuk uit. De jongen had een mooi figuur, donkere ogen en pikzwart haar.
Toen Freya onderaan de regenboogtrap stond stak de jongeman zijn hand uit naar Freya. Freya haar ogen begonnen te glinsteren, haar lange blonde haren waaide langs haar gezicht en ze pakte al blozend de hand van de jongeman en zette haar voet in een moerasachtig gebied. Dit moerasachtig gebied kennen wij nu als: nationaal park ‘de Weerribben-Wieden’.
Het was liefde op het eerste gezicht. De twee tortelduifjes hadden het fantastisch samen en van het één kwam het ander, Freya werd zwanger. “Wat is de aarde fantastisch,” dacht Freya. Maar toen zij beviel, was dit geen normaal kind. De baby was een zwart mormeltje, met kleine hoorntjes, blonde lokken en het was geen jongen of meisje.
Verschrikt keek Freya naar haar geliefde en hij begon vals te lachen. De knappe jongeman was niet zomaar een jongen. Onder zijn pikzwarte haren kwamen ook hoorntjes tevoorschijn. Het was de duivel!
Freya pakte de baby rende weg van de duivel in de richting van het moeras. Zij wilde absoluut geen kind van de duivel hebben en zo probeerde zij het mormeltje te verdrinken.
Het mormeltje werd echter geholpen door een familie otters die leefde in het moeras. En zij noemde het wezentje een Zwarte Fruin. De Zwarte Fruin groeide op bij de otters in het moeras. Aangezien de Zwarte Fruin geen jongen of meisje was zou je denken dat het zich niet kon voortplanten, maar niets was minder waar. Het wezen kon zich namelijk vermenigvuldigen en al snel waren er ontelbaar Zwarte Fruinen in het moeras.
De Zwarte Fruin had goede kenmerken van hun moeder. Zo zorgden zij voor de arme en zieke mensen. Maar zij hadden ook een aantal kenmerken van hun vader. Ze vonden het namelijk fantastisch om streken uit te halen bij mensen. Met name vissers hadden het zwaar te verduren. Vissersboten werden lek gemaakt en netten werden kapot gemaakt.
Visser Anko was vaak slachtoffer van de streken die de Zwarte Fruinen uithaalden. De hardwerkende visser leefde samen met zijn twee hondjes. Een langharige zwarte hond genaamd Markies. Het andere hondje heette Smous en had wit krullend haar.
Tijdens een donkere nacht sloegen Markies en Smous weer eens aan. De honden hadden het vermoeden dat de Zwarte Fruinen weer bezig waren met het uithalen van hun streken. De hondjes slopen naar de schuur en bedachten een list. Ze moesten deze moeraswezentjes eens een lesje leren. Markies en Smous wisten dat de Zwarte Fruinen dol waren op kruidendrankjes. En daarom maakte zij een heel speciaal drankje van: Waterscheerling, Berenklauw, Monnikskap, Duivelskruid, Moeraswolfsmelk en Valeriaan. Het drankje werd in een donkere hoek van de schuur gezet en Markies, Smous en Anko verstopte zich. Zouden de Zwarte Fruinen er echt zijn en zouden ze in de list trappen?
Climax
Dit is het hoogtepunt van het verhaal.
De Zwarte Fruinen waren inderdaad bezig in de schuur. Met hun scherpe reukvermogen roken zij het drankje en ze vonden het heerlijke ruiken. Ze waren wel toe aan een pauze en liepen naar de donkere hoek.
Om de beurt namen ze een flinke slok van het drankje. Het was verrukkelijk! Maar ze merkten ook al snel dat ze erg vermoeid werden. Hoe kon dat toch? Dit hadden ze nog nooit gehad. En zo vielen de Zwarte Fruinen al snel in een diepe slaap.
De list van Markies en Smous had gewerkt. Snel liepen ze naar de slapen moeraswezentjes en vingen ze met netten.
Toen de Zwarte Fruinen wakker werden en in de gaten hadden dat ze gevangen zaten werden ze woest. Ze krijste het uit en begonnen boos te roepen en te schelden in de richting van de honden. Hoe durfden zij hun gevangen te nemen?! Anko hoorde een hoop lawaai, maar hij verstond niets van wat Zwarte Fruinen zeiden.
Markies en Smous konden de taal van de Zwarte Fruinen wel verstaan. En er werden hele lelijke dingen tegen de honden gezegd. “WIJ VERVLOEKEN JULLIE! HOE HALEN JULLIE HET IN JULLIE HOOFD OM ONS GEVANGEN TE NEMEN. JULLIE RAS ZAL UITSTERVEN!!! DAT IS DE VLOEK DIE JULLIE VOOR ALTIJD ZAL ACHTERVOLGEN!” schreeuwden ze boos.
De honden waren erg onder de indruk. Het was hun doel geweest om de Zwarte Fruinen gevangen te nemen, maar zij wilden alleen een hartig woordje met hen spreken.
Afwikkeling
Dit is het fysieke einde van het verhaal.
Ondanks de vloek die over Markies en Smous werd uitgesproken gingen zij in gesprek met Zwarte Fruinen. In dit gesprek lieten de Zwarte Fruinen weten dat zij heel graag naar het rijk van de goden wilden om hun moeder te bezoeken. Markies en Smous legden uit dat zij dan echt hun gedrag moesten veranderen. De Zwarte Fruinen namen het gesprek erg serieus en wonder boven wonder veranderden ze hun gedrag. Ze stopten met het vernielen van spullen en hielpen daar waar zij konden. Of ze echt al hun streken waren verloren? Nee, dat zeker niet. Ze vonden het nog altijd heerlijk om zo nu en dan mensen te laten schrikken, Een beetje plagen kon geen kwaad.
Eindbeeld
Dit is het laatste beeld dat je geeft aan de kinderen.
De vloek die ze hadden uitgesproken naar Markies en Smous konden de Zwarte Fruinen niet helemaal ongedaan maken. Maar wel konden ze hem minder drastisch maken. Het hondenras zou gered worden in de 20ste eeuw door de mens. En daarom kan je vandaag de dag nog altijd het Markieshondje en de Hollandse Smoushond tegenkomen.
Vakantieverhalen en lesdoelen
Dit verhaal is geschikt voor de kinderen in de midden- en bovenbouw.
Deze zomer (2020) ging ik tijdens mijn vakantie naar Ossenzijl een plaats in het natuurgebied ‘de Weerribben’. Tijdens mijn vakantie ben ik op zoek gegaan naar vakantieverhalen om te vertellen aan de kinderen in mijn klas. Tijdens mijn zoektocht kwam ik achter dit verhaal. Na de zomervakantie zullen de kinderen in mijn klas ook op zoek gaan naar vakantieverhalen die zij aan elkaar gaan vertellen. Hoe ik dit ga aanpakken kan je hier lezen.
Zelf gebruik ik het verhaal over de Zwarte Fruinen, dus als voorbeeld. Maar je kan natuurlijk meer met dit verhaal doen.
Zo kan je het verhaal vertellen ter ontspanning voor de kinderen. Prikkel de fantasie van de kinderen en neem ze mee tijdens dit verhaal.
Je kan het verhaal ook gebruiken om verhaalsoorten te bespreken met de kinderen. Tijdens dit verhaal wordt namelijk een mythe en een legende verteld, maar wat zijn de verschillen tussen deze twee verhaalsoorten? Kennen de kinderen meer verhaalsoorten?
Verder zou je het verhaal ook kunnen gebruiken ter introductie van een thema. Denk bijvoorbeeld aan thema’s als: Nederland (de provincies), natuurgebieden, mythologische wezens of honden.
Vertellen maar!
Wil jij een ander verhaal vertellen? Op inmijnklas.nl staan verschillende verhalen om te vertellen! Voor tips en tricks met betrekking tot het voorbereiden van verhalen kan je gebruik maken van deze infographic.
Ga jij dit verhaal ook vertellen aan jouw klas? Wij zijn erg benieuwd naar je ervaringen, lesdoelen, een eventuele vervolg les en reacties van de kinderen.
Je kan natuurlijk ook jouw ervaringen met ons delen door onder dit bericht een reactie achter te laten. Of deel jouw ervaringen op de Facebookpagina van inmijnklas.nl.
