Exposé
Dit is de informatie die je geeft voordat het eigenlijke verhaal begint.
Deze Filipijnse legende vertelt ons hoe Berg van Kanlaon op het eiland Negros aan zijn naam is gekomen.
Motorisch moment
Dit is het start van het verhaal.
Er was eens een beeldschone prinses, haar naam was Anina. Ze woonde in een koninkrijk op het eiland Negros.
Prinses Anina was beeldschoon en ze was voorbestemd om koningin te worden na haar vaders dood. Alle mensen uit het koninkrijk hielden van haar.
Het koninkrijk op het eiland Negros was een zeer gelukkig koninkrijk. Maar nu de tijd van de koude winden naderde, kwam er een vreselijke stilte over het land.
Ontwikkelingen
Er volgt een reeks ontwikkelingen die uiteindelijk naar de climax leiden.
De koning van Negros had priesteressen die de koning adviseerde. En deze priesteressen maakten zich vreselijk ongerust. Prinses Anina had geen idee wat er aan de hand was, maar ze voelde wel dat er iets speelde.
De priesteressen verlieten iedere ochtend vroeg in de morgen de tempel en kwamen pas tegen schemering terug.
Dit deden ze dag na dag en het was duidelijk dat ze niet konden vinden waar ze naar zochten. Tot op een dag de opperpriesteres naar het paleis kwam om de koning te informeren. En terwijl de koning het nieuws ontving zat prinses Anina aan zijn zijde.
De opperpriesteres kwam met het volgende bericht: “We hebben in het hele gezocht, uwe hoogheid. Alle maagden zijn gemerkt. Niet één van hen zal acceptabel zijn voor de draak.” Terwijl de opperpriesteres dit zei keek ze naar de jonge prinses. “We moeten ons voorbereiden op verwoesting en hongersnood tenzij we een jonge, niet gemerkte vrouw vinden om te offeren.”
Door de woorden van opperpriesteres raakte de prinses in de war. “Wat bedoelde de priesteres?” Dacht de prinses. Ze keek naar haar vader, maar de koning was al bezig met de bezoeker uit te zwaaien.
Toen de koning alleen met zijn dochter was, slaakte hij een diepe zucht en sprak:
“Het wordt tijd dat je het weet. Het gebeurde tijdens de regeerperiode van mijn vader, jouw opa. Het begin van de aanvallen. We hebben een vijand, mijn dochter.” En terwijl hij sprak liep hij naar het raam en wees naar buiten. “Zie je die berg? Het is de hoogste van heel Negros. Het is de woonplaats van een draak. Een afschuwelijke draak, die zo lang is dat hij zijn lichaam drie keer om de berg kan kronkelen. Hij heeft zeven hoofden en ieder van hen heeft veertien ogen die gloeien als rode, hete kolen. Zijn zeven monden braken blauw en groen vuur uit en uit zijn neusgaten briest hij hete rook en stoom.”
Prinses Anina verstijfde en haar gezicht trok wit weg. Waarom heeft hij haar dit niet eerder verteld? Ze zag ook hoe bang haar vader was. Zijn ogen keken somber en hopeloos toen hij haar vertelde hoe de draak iedere vijf jaar van zijn berg naar beneden komt. Hoe de mensen eerst een gloed op de berg zien en dan een reusachtig vuur, gevolgd door een witte, sissende stoom. Alle dappere krijgers die hadden geprobeerd om de draak te doden waren zelf omgekomen. Iedereen die dichtbij kwam had zijn huid verbrand en zijn zwaard was gesmolten door de hitte van de draak.
Jaren terugvonden de mensen per toeval een manier hoe zij de draak konden sussen. Op een dag wandelden een jonge man en een jonge vrouw dichtbij de top van de berg. Plotseling voelden ze een wind die rook naar rotte eieren. En vanaf dat moment ging het heel snel: Een blauwe tong, hij leek op die van een slang maar was wel twintig keer groter, kwam trillend naar beneden en tilde het meisje op. De man rende voor zijn leven naar beneden en wilde hulp gaan halen. Maar ze zagen het meisje nooit terug.
Na dit incident hield de draak zich vijf jaar rustig en leefde men in vrede en voorspoed. Maar toen de mensen opnieuw de gloed van de bergen zagen gloeien werden ze erg bang. Ze wisten dat er iets zou gebeuren en het was de opperpriesteres die het offer voorbereidde.
Toen prinses Anina dit verhaal hoorde begon ze haar hoofd te schudden. “Er moest een andere manier zijn,” dacht ze. Maar de koning vertelde vervolgens het volgende: “We weten niet precies wat de draak met de meisjes doet. Maar er is altijd een plas met bloed. We hebben al zo veel geprobeerd, maar de draak heeft het altijd door. Het meisje dat geofferd wordt, moet jong zijn en niet van een merkteken voorzien.”
Als wij geen offer brengen naar de draak, dan zullen er vuren naar beneden komen en zal er hongersnood en verwoesting zijn. “Het is een offer,” zei de koning. “Maar beter één leven dan het gehele koninkrijk. Er is helaas geen andere manier om de draak te verslaan.”
Het was voor een lange tijd stil. De prinses had nagedacht en zei vervolgens: “Daarom hebben alle meisjes dus een merkteken op hun gezicht. Nu begrijp ik het vader.” De koning omarmde zijn dochter. “Vergeef me. Je moeder kon je gezicht niet merken. Toen ik erop stond dat ze het moest doen heeft ze het koninkrijk verlaten. Dus daarom moest ik je eigenlijk merken. Maar ook ik kon het niet. Ik had het mes al klaarliggen. Maar ik keek naar je terwijl je sliep en toen kon ik het niet over mijn hart verkrijgen. Vergeef me.”
De koning keek zijn dochter aan en zei met een luidere stem: “Jij zult hier vannacht vertrekken. Zo ontloop jij het offer aan de draak. Ik kan je niet offeren!”
Maar de prinses weigerde dit direct. “Nee, vader. Ik zal het offer zijn. Zoals u zei: Beter één leven dan het gehele koninkrijk.”
En zo werd het aangekondigd aan de bevolking van het koninkrijk. Prinses Anina zou het offer worden. Het hele koninkrijk was in rouw gedompeld. De priesteressen maakten de zwarte gewaden en de lijkwade klaar. De koning zat somber op zijn troon, niemand kon hem aanspreken. Ook prinses Anina niet. Hij kon niet voorgoed afscheid nemen van haar.
Op de dag dat de prinses geofferd zou worden, kwam er een grote vreemdeling het paleis binnen lopen. De mensen konden aan zijn rijke gewaden zien dat hij uit het verre India kwam. De vreemdeling stond voor de koning en zei: “Koning, ik ben hier gekomen om te helpen.”
Maar de koning reageerde kortaf en zei: “Niemand kan mijn helpen. Niemand kan de draak verslaan. Maar als jij denkt dat je het kunt, probeer het dan maar. Als het je lukt dan zal ik je rijkelijk belonen. Ga er maar vanuit dat het je dood wordt als je gaat, want niemand heeft de draak ooit verslagen.”
Wat de koning niet wist, was dat de vreemdeling de grote Khan Laon was. Oftewel koning Laon. Hij was sterk en wijs en hij had speciale krachten. Deze krachten waren veel sterker dan het zwaard dat aan zijn zij bungelde. Khan Laon kon namelijk met alle dieren spreken in hun eigen taal.
Terwijl Khan Laon over de hellingen van stapte, zag hij een leger mieren over de grond kruipen. Hij zag bijen rond de struiken vliegen en er vlogen adelaars in het luchtruim. De Khan knielde op één knie en sprak tegen een mier: “Ik ben uw koning Laon. Ga snel naar uw eigen koning. Vraag hem om uw krijgers te verzamelen en naar de top van de berg te laten marcheren. Hij moet me helpen om de draak te verslaan.”
“Ja, Khan Laon. Ik ga direct.” antwoordde de mier en hij vertrok.
De Khan stond op en hield vervolgens een vinger op. Een bij kwam erop uitrusten. Hij sprak tot de bij en zei: “Ik ben uw koning Laon. Ga snel naar uw koningin en vertel haar mijn opdracht. Ze moet haar dapperste generaal sturen om alle bijen naar de top van de berg te leiden. Ze moet me helpen de draak te verslaan.
“Ja, Khan Laon. Ik zal ervoor zorgen dat de koningin u hulp stuurt.” antwoordde de bij en hij zoemde weg.
Toen hief de Khan zijn zwaard en hij maakte een cirkel in de lucht. De adelaars begrepen het teken en zonden één van hen om neer te strijken op een boomtak.
“Ja, Khan?” vroeg de adelaar.
“Vlieg naar je koning. Vertel hem mijn opdracht adelaar. Hij moet alle adelaars naar de top van de berg brengen. Hij moet me helpen de draak te verslaan.” zei de Khan.
“Ik ga direct!” antwoordde de adelaar en hij sloeg zijn grote vleugel uit en zweefde de lucht in.
De mieren, bijen en adelaars deden allemaal wat Khan Laon aan hen had gevraagd. De koning van de adelaars was groot en sterk en hij droeg de dappere Laon op zijn vleugels naar de top van de berg.
Vanuit de lucht zagen ze het groen, gouden lichaam van de draak dat zich rond de rotsen kronkelde.
Climax
Dit is het hoogtepunt van het verhaal.
Plotseling opende de draak de zijn ogen. Hij tilde zijn zeven koppen op en opende al zijn veertien vreselijke ogen. De draak blies hete rook uit zijn neusgaten en hij blies groene en blauwe vlammen uit zijn bek.
De mensen in de vallei zagen de vlammen in de verte en er ontstond paniek.
“De draak is wakker!” werd er geroepen. “De vreemdeling zal zijn dood tegemoetkomen!” Het hart van de koning sloeg te keer en de prinses keek haar vader angstig aan.
De adelaar zette de Khan neer op een plek die zwart gebrand was door het vuur van de draak. Wat hing hier een vieze geur. De draak had Khan Laon nog niet gezien, want hij keek steeds omhoog de lucht in. Dit was het moment voor de Khan. Hij gaf een sein voor de aanval en in een mum van tijd krielden de mieren over het lichaam van de draak. Ze kropen onder zijn grote, getande schubben en beten in het zachte onbeschermde vlees. Vervolgens kwam er een zwerm bijen aanvliegen en zij staken in allen veertien ogen van de draak. Met als gevolg dat de draak helemaal blind was.
Vervolgens schoten de adelaars omlaag en zij pikten de ogen uit. Uit de oogkassen van de draak begon zwart bloed te stromen en de draak liet een vreselijke kreet horen.
De draak kronkelde van de pijn en hij sloeg met zijn messcherpe klauwen in de lucht. Uit zijn zeven monden begon hij vlammen in de lucht te spuwen. Khan Laon wist de vlammen te ontwijken en hij hakte één voor één alle hoofden van de draak eraf. Zwart bloed spoot uit de nek van de draak. En nadat alle hoofden waren afgehakt werd het beest stil. Zijn vuren waren voor eeuwig gedoofd.
Afwikkeling
Dit is het fysieke einde van het verhaal.
Met een grote buiging bedankt Khan Laon alle dieren die hem hadden geholpen. Toen liep hij de berg af en hij werd feestelijk onthaalt. “De draak is dood!” riepen de mensen enthousiast.
De Khan kwam vervolgens aan bij het paleis, waar ook de koning en de prinses hem feestelijk ontvingen. De prinses bedankte hem en hij nam haar hand en zei: “Ik zou u en uw vader, de koning, willen dienen.”
En zo bleef Khan Laon in het koninkrijk en de koning en prinses Anina leerden om zich naar hem te richten om raad te vragen.
Eindbeeld
Dit is het laatste beeld dat je geeft aan de kinderen.
Khan Laon was een edel en wijs man en al snel waren hij en de prinsen getrouwd. Door dit grote avontuur werd de berg van de draak, Khan Laon genoemd. Vandaag de dag rijst de berg vaan Kanlaon nog steeds uit over het eiland Negros, ter herinnering aan de grote Khan Laon die de zevenhoofdige draak had verslagen.
Lesdoelen
Aan een verhaal kan je talloze lesdoelen koppelen. Een aantal voorbeelden van lesdoelen die je voor dit verhaal kan hebben zijn:
- Het verhaal dient ter ontspanning voor de kinderen.
- De kinderen kunnen de details uit het verhaal vertalen naar een beeldende vormingsopdracht. Zij kunnen de draak tekenen.
- De kinderen kunnen de plaatsen en landen in kaart brengen op de wereldkaart.
Vertellen maar!
Dit was het verhaal over de mand vol duisternis. Het verhaal is geschikt voor de onder-, midden- en bovenbouw. Het is nu aan jou om dit verhaal te delen met de kinderen in jouw klas.
Wil jij een ander verhaal vertellen? Op inmijnklas.nl staan verschillende verhalen om te vertellen! Voor tips en tricks met betrekking tot het voorbereiden van verhalen kan je gebruik maken van deze infographic.
Heb jij dit verhaal of een ander verhaal verteld aan jouw klas? Dan zijn wij benieuwd naar je ervaringen, lesdoelen, vervolg les en reacties van de kinderen. Laat het ons weten en deel je ervaringen door onder dit bericht een reactie achter te laten.
