Exposé
Dit is de informatie die je geeft voordat het eigenlijke verhaal begint.
De koalabeer is een buideldier dat voorkomt in het oosten van Australië. Het woord ‘koala’ komt uit het Dharuk – een uitgestorven Aboriginaltaal – en betekent ‘drinkt niet’ (verwijzend naar het feit dat de koala zelden drinkt). Koala’s eten veel bladeren van de eucalyptusboom. In die bladeren zit veel vocht, hierdoor hoeft de koala verder niet te drinken.
Dit is een Aboriginal-verhaal en afkomstig uit Australië over waarom koala’s geen water drinken.
Motorisch moment
Dit is het start van het verhaal.
Lang geleden waren de dieren volgens de Aboriginals geen dieren, maar mensen. Koobor de koala was een jongen. Zijn ouders waren gestorven en hij leefde samen met zijn familieleden in een heel droog deel van het land. Hier was bijna nooit genoeg water voor iedereen.
Iedere avond kreeg iedereen van de familie een klein beetje water, maar Koobor kreeg altijd als laatste te drinken. Er was dan nog maar zo weinig water over hem, dat dit zijn dorst niet kon lessen.
Ontwikkelingen
Er volgt een reeks ontwikkelingen die uiteindelijk naar de climax leiden.
“Ik wil meer water!” schreeuwde Koobor, “Ik heb dorst.”
“Hou op te zeuren!” schreeuwde zijn familie terug. “Jij bent een wees en je moet blij zijn dat we je al een huis hebben gegeven. Je mag hier wel eens wat dankbaarder voor zijn.”
Toen Koobor opnieuw om meer water vroeg werd hij geslagen en noemde zijn familie hem ondankbaar.
Zodra de familie van Koobor op zoek ging naar voedsel, verborgen zij hun wateremmers zodat Koobor geen water kon pakken. Als alternatief voor water had Koobor geleerd om het sap van de gombladeren te drinken. Maar helaas was dit nooit genoeg om zijn dorst te lessen.
Op een dag toen zijn familie opnieuw eten gingen zoeken, vergaten zij hun wateremmers te verbergen. Koobor zag dit en wachtte totdat zij uit het zicht waren. Toen hij zijn familie niet meer zag ging hij snel naar de emmers met water en dronk net zoveel water totdat zij buik helemaal vol zat. Voor het eerst had hij geen dorst meer, maar doordat hij zoveel had gedronken had hij nu een opgeblazen gevoel in zijn buik.
Toen de zon onder ging wist Koobor dat zijn familieleden snel terug zouden komen. Zij zouden hem slaan en zij zouden voortaan al het water drinken zodat hij niets meer te drinken had.
Koobor verzamelde alle wateremmers en klom in de takken van een kleine boom. Toen zong hij een speciaal lied en de boom begon te groeien en te groeien. Verstopt tussen de takken zat Koobor met de wateremmers.
De familie van Koobor kwam bezweet en vermoeid terug van het zoeken naar voedsel. Toen zij in het dorp kwamen keken ze verschrikt in het rond. Waar is Koobor? Maar nog belangrijker was de vraag: Waar zijn onze wateremmers?
Climax
Dit is het hoogtepunt van het verhaal.
Toen zagen ze Koobor zitten in de hoogste boom en naast hem hingen de wateremmers aan de takken.
“Koobor!!!!” schreeuwde zijn familie. “Kom onmiddellijk met die emmers naar beneden of je krijgt een pak slaag.”
“Nee, ik kom niet naar beneden.” antwoordde Koobor. “Het is nu aan jullie om dorst te hebben.”
De mensen op de grond werden woest. Een aantal mannen begonnen in de hoge boom te klimmen, maar Koobor wierp de wateremmers naar hen. En zo vielen ze weer terug naar beneden.
Uiteindelijk lukte het twee mannen om de wateremmers van Koobor te ontwijken. Ze klommen naar hem toe en toen ze bij hem waren grepen ze Koobor. Hij werd hard geslagen en naar beneden gegooid.
Afwikkeling
Dit is het fysieke einde van het verhaal.
Het lichaam van Koobor lag gebroken op de grond, waar hij in een koala veranderde. Snel klom de koala in een nabijgelegen boom en begon gombladeren te eten. Terwijl hij de bladeren at keek hij naar de mensen en zei: “Van nu af aan kunnen jullie mij doden als je voedsel nodig hebt. Maar jullie moeten mijn lichaam eerst koken voordat je mijn huid neemt of beenderen breekt. Dat is mijn wet! En als je die niet volgt dan zal ik terugkomen en zullen alle rivieren en meren opdrogen. En dan zullen jullie altijd dorst hebben!”
Eindbeeld
Dit is het laatste beeld dat je geeft aan de kinderen.
Dit is waarom koala’s geen water nodig hebben om in leven te blijven en waarom de Aboriginals altijd de van Koobor volgen bij het koken van een dode koala.
Lesdoelen
Aan een verhaal kan je talloze lesdoelen koppelen. Een aantal voorbeelden van lesdoelen die je voor dit verhaal kan hebben zijn:
- Het verhaal dient ter ontspanning voor de kinderen.
- De kinderen kunnen de wet van Koobor uitleggen en kunnen vertellen hoe deze wet is ontstaan.
- Het verhaal kan gebruikt worden ter introductie van een lessenreeks over Australië, Oceanië of de Aboriginals.
- Het verhaal kan ter inspiratie gebruikt worden voor kinderen om zelf ook verhalen te vertellen in de klas.
Vertellen maar!
Dit was het verhaal over de mand vol duisternis. Het verhaal is geschikt voor de onder-, midden- en bovenbouw. Het is nu aan jou om dit verhaal te delen met de kinderen in jouw klas.
Wil jij een ander verhaal vertellen? Op inmijnklas.nl staan verschillende verhalen om te vertellen! Voor tips en tricks met betrekking tot het voorbereiden van verhalen kan je gebruik maken van deze infographic.
Heb jij dit verhaal of een ander verhaal verteld aan jouw klas? Dan zijn wij benieuwd naar je ervaringen, lesdoelen, vervolg les en reacties van de kinderen. Laat het ons weten en deel je ervaringen door onder dit bericht een reactie achter te laten.
